คิดวุ่นวาย
คนโง่มัวคิดวุ่นวายว่า เรามีบุตร เรามีทรัพย์ เมื่อตัวเขาเองก็ไม่ใช่ของเขา บุตรและทรัพย์จะเป็นของเขาได้อย่างไร
ทำบุญด้วยเงินกับทำบุญด้วยแรง
คำถาม : ทำบุญด้วยเงินแล้วอธิษฐาน กับเอาแรงช่วยงานพระพุทธศาสนาแล้วอธิษฐาน ผลที่ได้รับจะต่างกันอย่างไรครับ
กฐินฟีเวอร์ คริสต์ พุทธ มุสลิม
ขณะนี้ ใครๆก็เทใจให้แผ่นทองไปหมดแล้ว ไม่ว่าชาติไหน ศาสนาไหน คอนเฟิร์มกันยกใหญ่ว่ากฐินยาย เพื่อสร้างอาคาร 100 ปี เป็นความดีสากลที่ทุกคนทำได้ ไม่เห็นยาก
มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๓ ( ปัญญาประเสริฐกว่าทรัพย์ )
เสนกะทูลว่า " ข้าแต่พระมหาราชเจ้า มโหสถยังเด็ก แม้ทุกวันนี้ปากของเธอยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม มโหสถจะรู้อะไร ฝูงนกบินไปบินมาตามต้นไม้ในป่าที่มีผลดกฉันใด ชนเป็นอันมากย่อมคบหาสมาคมผู้มั่งคั่งมีโภคทรัพย์มาก เพราะความต้องการด้วยทรัพย์ ฉันนั้น เพราะฉะนั้น คนมีสิริสมบัติเท่านั้นเป็นคนประเสริฐ "
คิดอย่างนี้ คิดได้ไง
สามีชอบล่าสัตว์ เพราะคิดว่าเป็นเกมกีฬา ภรรยาชอบทำบุญตักบาตรเสมอ …ชีวิตหลังความตายของทั้งสองคนจะเป็นอย่างไร …ทำไม บางคนจึงมีอายุยืน สุขภาพแข็งแรง …ทำไม บางคนก่อนมาสร้างบารมีกับหมู่คณะ จะต้องไปนับถือความเชื่ออื่นก่อน …ที่นี่มีคำตอบ…
เมื่อหมดบุญ แม้อยากทำบุญ ก็ยังทำได้ยาก
เวลาคนหมดบุญ ก็มักจะมีแต่เรื่องไม่สบายใจ มีเหตุให้เสียทรัพย์ มีภาระจนไม่มีเวลา หรืออาจป่วยจนจะลุกไปทำบุญไม่ไหว.....
เหตุใดลูกจึงมีนิสัยทำบุญแบบเงินไม่หมดไม่กลับ
การทำบุญหนึ่งล้านบาท ด้วยใจใสเหมือนกัน แต่ทรัพย์ที่หามาได้ยากลำบากต่างกัน จะมีอานิสงส์แห่งบุญต่างกันหรือไม่ และการทำบุญจะส่งผลเร็วหรือช้า ขึ้นอยู่กับปัจจัยใดบ้างคะ
การกู้ยืมเงินมาทำบุญจะได้บุญมากน้อยแค่ไหน
ในกรณีที่เราไม่มีเงินทำบุญ แต่มีคนทำบุญให้เป็นชื่อเรา แล้วเราก็มีจิตยินดีเสมือนเป็นเงินของเราเอง และอนุโมทนากับเขา เวลาสมบัติเกิดขึ้นกับเรา จะมีเงื่อนไขใดๆ หรือไม่คะ
จดหมายจากคุณโฮเวิร์ด
ชีวิตทั้งชีวิตของกระผมตอนนี้ เป็นไปเพื่อวัดพระธรรมกาย และเพื่อข้อความแห่งสันติภาพที่ผ่านออกมาจากสันติสุขภายใน เมื่อกระผมได้มีโอกาสเห็น ชาวพุทธ คริสต์ ยิว อิสลาม พี่ชาย น้องชาย พี่สาว น้องสาว ต่างมานั่งสมาธิเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน มันทำให้น้ำตาแห่งความสุขของกระผมเอ่อล้นออกมา ความใฝ่ฝันของพวกเราเกี่ยวกับสันติภาพโลกได้กลายเป็นจริงแล้ว
มงคลที่ ๒๑ ไม่ประมาทในธรรม - ชีวิตใหม่ในเพศสมณะ
พระภิกษุสามเณรที่บวชเข้ามาในบวรพระพุทธศาสนา คือ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร เห็นว่าชีวิตนี้เต็มไปด้วยความทุกข์ ทั้งทุกข์ประจำและทุกข์จร ไม่ว่าจะเกิดเป็นชนชั้นสูง ชั้นกลาง หรือชั้นล่าง ต่างก็มีทุกข์ด้วยกันทั้งสิ้น เพราะฉะนั้น จึงสละเพศฆราวาส ออกบวชเป็นบรรพชิต ปลงผมและหนวด ละทิ้งเครื่องนุ่งห่มที่มีราคาของคฤหัสถ์
